Για το πως αντιμετωπίζει πλέον τα αρνητικά σχόλια -και γιατί δεν μοιράζεται με κανέναν το τι συμβαίνει στην προσωπική της ζωή- μίλησε η Έλενα Ράπτη στα πλαίσια τηλεοπτικής της συνέντευξης.
«Φυσικά και ξέρω ότι λέγονται διάφορα πίσω από την πλάτη μου. Κυρίως για την προσωπική μου ζωή. Αφού έρχονται φίλες και μου λένε 'το καινούργιο το άκουσες;'. Τι κάνω; Tα προσπερνώ. Εκτός και αν κάτι πάρει μεγάλη διάσταση. Τότε θυμώνω. Αλλά, ταυτόχρονα, αναρωτιέμαι δυο πράγματα. Για την χρονική στιγμή, που -αν είναι κοντά στις εκλογές- καταλαβαίνω ότι το κάνουν για να με πολεμήσουν. Το δεύτερο που σκέφτομαι είναι ποιόν κολακεύει αυτή η φήμη». Αυτό δήλωσε η βουλευτής της ΝΔ στην εκπομπή JOY TV.
Προσθέτοντας «Στην πρώτη μου θητεία στο δήμο έλεγα πολύ συχνά το 'δεν αντέχω άλλο'. Είχα όμως πεισμώσει. Έλεγα θα φτάσω μέχρι τις εκλογές, για να αποδείξω ότι δεν ισχύουν όλα όσα λένε εις βάρος μου. Και μετά θα σταματήσω (...) Κάποια στιγμή αυτό γύρισε υπέρ μου γιατί ο κόσμος άρχισε να με υπερασπίζεται. Το θεωρούσε άδικο να με πολεμούν τόσο πολύ (...) Ουσιαστικά ένοιωσα ότι με αποδέχθηκαν μετά την 2η επανεκλογή μου στην βουλή. Τότε σταμάτησαν οι πολλές επικρίσεις γιατί είδαν ότι οι Θεσσαλονικείς με εμπιστεύονται. Βέβαια τα κακοπροαίρετα σχόλια δεν σταμάτησαν. Είμαι προετοιμασμένη ότι και στις επόμενες εκλογές θα ακούσω και πάλι σενάρια επιστημονικής φαντασίας».
Στα πλαίσια της ίδιας συνέντευξης η βουλευτής της ΝΔ παραδέχθηκε ότι κάποια στιγμή η δημοσιότητα της ξέφυγε από τον έλεγχο «Κάποια στιγμή μου είχε ξεφύγει όλο αυτό με την δημοσιότητα. Και ένοιωσα την ανάγκη να απέχω. Συγκεκριμένα στην αρχή ένοιωσα την ανάγκη να μοιράζομαι οτιδήποτε μου συμβαίνει. Όχι όμως τα προσωπικά μου. Μια σχέση μοιράστηκα, αυτή με τον Γιάννη Μαρακάκη. Ήταν μια σχέση πέντε χρόνων, μια σχέση ζωής. Ένοιωθα υπερήφανη για αυτό που ζούσα, δεν ήθελα να περιοριστώ και ένοιωσα την ανάγκη να το μοιραστώ. Αυτό ήταν όλο. Μετά, ειδικά προς το τέλος που έβλεπα ότι δεν μπορείς να το ελέγξεις, δεν το άντεξα. Για αυτό τα τελευταία χρόνια απείχαμε και οι δυο. Πως το κατάφερα; Κρυβόμουν. Δεν έδινα συνεντεύξεις. Δεν έλεγα που είμαι και τι κάνω ούτε καν στις φίλες μου».
Τέλος η Έλενα Ράπτη μίλησε για το πως αντιμετωπίζει τα αρνητικά σχόλια («Στα 20 έκλαιγα, στα 30 θύμωνα, τώρα δεν με αγγίζουν»), παραδέχθηκε ότι δεν ζει μια φυσιολογική ζωή («Δεν είπα ότι ζω μια φυσιολογική ζωή. Ζω μια ιδιαίτερη ζωή που έχει πολλές συναρπαστικές εμπειρίες, τεράστιες ευθύνες και κάποια πράγματα που στερείσαι») και σχολίασε τον ενδυματολογικό κώδικα της Βουλής «Δεν προσέχω ιδιαίτερα την εμφάνισή μου. Προφανώς θα σηκωθώ, θα βαφτώ και θα πάω περιποιημένη στην Βουλή. Δεν θα πάω αναμαλλιασμένη, δεν θα πάω με το τζιν, δεν θα πάω με τα άρβυλα. Θα προσέξω. Προφανώς ο καθένας ντύνεται όπως αισθάνεται. Αν και, προσωπικά, δεν μου αρέσει να πηγαίνει κάποιος στην Βουλή λες και πηγαίνει εκδρομή. Αλλά αυτό είναι κάτι που προσδιορίζει το προεδρείο της βουλής και η προσωπική αίσθηση του καθενός για το πως πρέπει να κινείται σε ένα χώρο που σέβεται. Όταν μπήκα εγώ το 2004 υπήρχε dress code που έλεγε ότι θα πρέπει να είμαστε ευπρεπώς ντυμένες. Δεν βάζαμε τζιν, οι άντρες φορούσαν πάντα γραβάτα και έπρεπε να φοράμε μακριμάνικα. Τα τελευταία, όμως, χρόνια είναι ανεξέλεγκτη η κατάσταση. Για εμάς ήταν θέμα αν το μανίκι θα σταματούσε πριν τον αγκώνα ή μετά, ενώ τώρα έχουν ξεφύγει τα πράγματα».
«Φυσικά και ξέρω ότι λέγονται διάφορα πίσω από την πλάτη μου. Κυρίως για την προσωπική μου ζωή. Αφού έρχονται φίλες και μου λένε 'το καινούργιο το άκουσες;'. Τι κάνω; Tα προσπερνώ. Εκτός και αν κάτι πάρει μεγάλη διάσταση. Τότε θυμώνω. Αλλά, ταυτόχρονα, αναρωτιέμαι δυο πράγματα. Για την χρονική στιγμή, που -αν είναι κοντά στις εκλογές- καταλαβαίνω ότι το κάνουν για να με πολεμήσουν. Το δεύτερο που σκέφτομαι είναι ποιόν κολακεύει αυτή η φήμη». Αυτό δήλωσε η βουλευτής της ΝΔ στην εκπομπή JOY TV.
Προσθέτοντας «Στην πρώτη μου θητεία στο δήμο έλεγα πολύ συχνά το 'δεν αντέχω άλλο'. Είχα όμως πεισμώσει. Έλεγα θα φτάσω μέχρι τις εκλογές, για να αποδείξω ότι δεν ισχύουν όλα όσα λένε εις βάρος μου. Και μετά θα σταματήσω (...) Κάποια στιγμή αυτό γύρισε υπέρ μου γιατί ο κόσμος άρχισε να με υπερασπίζεται. Το θεωρούσε άδικο να με πολεμούν τόσο πολύ (...) Ουσιαστικά ένοιωσα ότι με αποδέχθηκαν μετά την 2η επανεκλογή μου στην βουλή. Τότε σταμάτησαν οι πολλές επικρίσεις γιατί είδαν ότι οι Θεσσαλονικείς με εμπιστεύονται. Βέβαια τα κακοπροαίρετα σχόλια δεν σταμάτησαν. Είμαι προετοιμασμένη ότι και στις επόμενες εκλογές θα ακούσω και πάλι σενάρια επιστημονικής φαντασίας».
Στα πλαίσια της ίδιας συνέντευξης η βουλευτής της ΝΔ παραδέχθηκε ότι κάποια στιγμή η δημοσιότητα της ξέφυγε από τον έλεγχο «Κάποια στιγμή μου είχε ξεφύγει όλο αυτό με την δημοσιότητα. Και ένοιωσα την ανάγκη να απέχω. Συγκεκριμένα στην αρχή ένοιωσα την ανάγκη να μοιράζομαι οτιδήποτε μου συμβαίνει. Όχι όμως τα προσωπικά μου. Μια σχέση μοιράστηκα, αυτή με τον Γιάννη Μαρακάκη. Ήταν μια σχέση πέντε χρόνων, μια σχέση ζωής. Ένοιωθα υπερήφανη για αυτό που ζούσα, δεν ήθελα να περιοριστώ και ένοιωσα την ανάγκη να το μοιραστώ. Αυτό ήταν όλο. Μετά, ειδικά προς το τέλος που έβλεπα ότι δεν μπορείς να το ελέγξεις, δεν το άντεξα. Για αυτό τα τελευταία χρόνια απείχαμε και οι δυο. Πως το κατάφερα; Κρυβόμουν. Δεν έδινα συνεντεύξεις. Δεν έλεγα που είμαι και τι κάνω ούτε καν στις φίλες μου».
Τέλος η Έλενα Ράπτη μίλησε για το πως αντιμετωπίζει τα αρνητικά σχόλια («Στα 20 έκλαιγα, στα 30 θύμωνα, τώρα δεν με αγγίζουν»), παραδέχθηκε ότι δεν ζει μια φυσιολογική ζωή («Δεν είπα ότι ζω μια φυσιολογική ζωή. Ζω μια ιδιαίτερη ζωή που έχει πολλές συναρπαστικές εμπειρίες, τεράστιες ευθύνες και κάποια πράγματα που στερείσαι») και σχολίασε τον ενδυματολογικό κώδικα της Βουλής «Δεν προσέχω ιδιαίτερα την εμφάνισή μου. Προφανώς θα σηκωθώ, θα βαφτώ και θα πάω περιποιημένη στην Βουλή. Δεν θα πάω αναμαλλιασμένη, δεν θα πάω με το τζιν, δεν θα πάω με τα άρβυλα. Θα προσέξω. Προφανώς ο καθένας ντύνεται όπως αισθάνεται. Αν και, προσωπικά, δεν μου αρέσει να πηγαίνει κάποιος στην Βουλή λες και πηγαίνει εκδρομή. Αλλά αυτό είναι κάτι που προσδιορίζει το προεδρείο της βουλής και η προσωπική αίσθηση του καθενός για το πως πρέπει να κινείται σε ένα χώρο που σέβεται. Όταν μπήκα εγώ το 2004 υπήρχε dress code που έλεγε ότι θα πρέπει να είμαστε ευπρεπώς ντυμένες. Δεν βάζαμε τζιν, οι άντρες φορούσαν πάντα γραβάτα και έπρεπε να φοράμε μακριμάνικα. Τα τελευταία, όμως, χρόνια είναι ανεξέλεγκτη η κατάσταση. Για εμάς ήταν θέμα αν το μανίκι θα σταματούσε πριν τον αγκώνα ή μετά, ενώ τώρα έχουν ξεφύγει τα πράγματα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου